Adrián Rubio, que en el 2016 comenzó como entrenador en el Mondariz, vive una aventura a 8.000 kilómetros en el East Bengal como asistente de Óscar Bruzón
05 ago 2025 . Actualizado a las 16:46 h.Dedicarse en cuerpo y alma a entrenar es el sueño confeso de Adrián Rubio. Después de tener en sus manos a la generación de oro del Celta cuando formaba parte del staff de la cadena de filiales celestes, el vigués comenzó a dirigir equipos sénior en el 2016. El Mondariz de Preferente fue su primer destino, allí se dio a conocer y, más tarde, dio el salto al fútbol profesional como segundo de Juanfran García en el Lugo y en la Ponferradina. En la primavera pasada, recibió la llamada de Óscar Bruzón para marcharse a la India como segundo, y ahora ya ejerce en el East Bengal FC, uno de los clubes más grandes de la Superliga. «Quen me ía dicir a min que ía estar a 8.000 quilómetros da casa para adestrar», comenta desde el continente asiático Adrián. De entrada, firmó por un año.
Todo comenzó con una llamada del primer entrenador del equipo indio, el también vigués Óscar Bruzon. «Chamou a finais de maio para propoñerme que fora asistente seu e tomei a decisión de emprender a aventura», recuerda. Los dos no tenían relación directa, pero sí se conocían. «No mundo do fútbol, coñecémonos todos. Falamos en varios congresos, tiñamos a moita xente en común, os dous seguíamos as carreiras dun e doutro».
El primer entrenador le puso las cartas sobre la mesa. «Quere un pouco de savia nova, de diversidade tanto en tarefas como en funcións, que sume, que veña cos ollos ben abertos e disposto a escoitar, adaptarme. A partir de aí, díxome que ía ter a responsabilidade que eu quixese coller, o que a min me deu moita confianza» indica Rubio, que hace un autoanálisis de su rol en el East Bngal: «Creo que busca a alguén que o complemente e que non lle diga que si a todo, senón que lle ofreza puntos de vista diferentes».
Desde el primer momento el entrenador vigués tenía claro que «era unha oportunidade que non podía deixar escapar». Por varios motivos: «A Superliga india é unha liga potente de Asia, é unha oportunidade de vivir unha experiencia nova, tanto deportiva como vital, de saír da zona de confort e de buscar máis continuidade no traballo».
La primera premisa para aceptar el cargo, fue tener la bendición del excéltico Juanfran García: «Falei con el e foi o primeiro en dicirme que aproveitase a oportunidade, que é un salto deportivo bo e que eu seguirei sendo parte do seu staff cando queira. Foi un empurrón que me deu moita confianza para emprender a a aventura, reforzou un pouco o que eu estaba pensando».
La segunda arista era la familia, y Adrián no esconde que hubo un shock en casa, pero todos los apoyaron: «Foi sorpresa, pero o que queren os meus é felicidade, que eu poda cumprir o soño que teño, porque adestrar é a miña paixón e o que me gusta. Os meus pais, con máis medos, pero con apoio total».
A nivel personal, lo tuvo claro desde el primer momento: «Son unha persoa que ten as miras moi abertas, encántame viaxar, probar comidas e coñecer culturas e adapteime de marabilla». Llegar a uno de los grandes del fútbol indio es un salto en la carrera como entrenador de Adrián. «Un mira para atrás orgulloso de onde vén, do que fixo, pero tamén mira orgulloso ir progresando e poder vivir un soño que é complicado. No 2016 empecei a adestrar séniors no Mondariz quen me ía dicir que ía estar a 8.000 quilómetros, nun club importante dunha liga potente en Asia», recuerda.
Y aunque no oculta que un técnico siempre tiene la aspiración de ser el primero del staff, también quiere dejar claro: «Agora mesmo, non penso en ser primeiro adestrador, estou cómodo no rol no que estou, gústame axudar aos primeiros adestradores, dar puntos de vista. A día de hoxe, non me prantexo ser primeiro adestrador, senón seguir aprendendo e ser o mellor segundo adestrador posible. Eu síntome perfectamente realizado, non son unha persoa que necesita o protagonismo».
«Óscar Bruzon é unha autoridade aquí, súper recoñecido»
Adrián Rubio se deshace en elogios para su primer entrenador. «Óscar, aparte do dominio deportivo que ten, é unha persoa moi adaptada xa á idiosincrasia de Asia, manexa moi ben todo e creo que esa unión entre corpo técnico indio e nós é unha boa decisión», sin dudar un momento en asegurar que «é unha autoridade aquí, unha persoa súper recoñecida, pola rúa ten que pararse, coñecido en toda Calcuta e logo, a nivel mediático, é un home con tirón, moi ben considerado, un profesional importante e, de feito, está nun club importante».
Bruzón no es el único español del cuerpo técnico, también está como preparador físico Javi Sánchez, otra persona que le está siendo de especial ayuda en su desembarco. «El está coa súa parella aquí e estanme axudando moito. O resto do corpo técnico é nativo de aquí e estou topando xente moi preparada e implicada», explica. La decisión de contar con entrenadores indios es del propio Bruzon.
¿Y que se encontró Adrián en la India? «Un estadio espectacular, de 70.000 persoas, maxestouso, moi ben preparado, con moito público. Estamos en época de chuvias aquí e os campos de adestramento están sufrindo bastante, pero as instalacións son bastante correctas».
También un buen equipo con las máximas aspiraciones para el torneo doméstico: «Intentaremos pelexar polo título de liga, así que ten un nivel alto. Estanse facendo moi ben as cousas, fichouse moi ben. Penso que pode ser equiparable a un Segunda División de metade da táboa ou un Primeira RFEF moi alto», recordando que el East Bengal «é un club grande, en masa social está en top-3 na India» que con Bruzon vuelve a soñar con todo.